Door Jack IJpelaar

De afgelopen week trad de lente in, zoals dat heet. Het is een aankondiging dat er lekkerder weer in aantocht is. Dat het langer licht blijft, en dat we met het verzetten van de klok ook weer langer daarvan kunnen genieten. De lente staat voor nieuw leven. De tuin ontplooit zich en is op zijn mooist. De koeien gaan naar buiten en we zien lammetjes in de weiden. En weldra is het zomer en kunnen we van de vakantie gaan genieten.

Mensen krijgen in deze periode lentekriebels, en die gevoelens worden aangegrepen om kinderen op de hoogte te brengen wat lentekriebels zoal zijn. Het is dus een mooie tijd om kinderen seksuele voorlichting te geven op de basisschool. Niet alle ouders kunnen zich daarin vinden want: Wat moet er wel verteld worden en wat niet. Aan de talkshowtafels werden de meningen breed uitgemeten en het onderwerp zo mogelijk nog breder uitgemolken.

Dat lag in mijn jeugd allemaal anders. De lente kondigde zich wat geruisloos aan. In de tuin begonnen de groenten in de moestuin te groeien. Vanaf Pasen moesten we, weer of geen weer, de korte broek aan, en de klok werd nog niet verzet. We kregen wel seksuele voorlichting al weet ik niet meer of dat ook in de lente gebeurde. In ieder geval niet op school. Ik herinner me dat mijn ouders uitgenodigd werden om met hun kind (ik, in dit geval) naar het parochiehuis te komen waar een mevrouw ons seksuele voorlichting zou geven. Dat ging in het bijzijn van de pastoor, want de kuisheid zelve moest een oogje in het zeil houden over wat er wel en niet verteld mocht worden. Inmiddels weten we dat het grondpersoneel van Onze Lieve Heer, de vertegenwoordigers van het Rijke Roomse Leven, bij veel kinderen de praktijklessen zelf voor hun rekening namen.

Ik herinner me dat die mevrouw heel omslachtig begon uit te leggen dat kindertjes niet uit de rode kool, of via de ooievaar kwamen, maar via de vagina. Uit de buik van de mama. Dat er een eitje in de buik zat dat zich tot een kindje ontwikkelde. Maar hoe groeide dan uit dat eitje een kindje? “Ja,” zei de mevrouw. ”Jullie pappa’s dachten dat ze voor spek en bonen waren meegekomen maar die komen nu aan de beurt.” De meeste vaders begonnen wat onrustig op hun stoel te schuiven. Want, wat ging die dame allemaal over hen vertellen?

“Kijk”, zei de mevrouw. “Dat eitje in de mamabuik kan zich pas ontwikkelen als het bevrucht is met een zaadje. En dat gebeurt door de penis van papa. En hoe gebeurt dat nou? Pappa en mamma slapen bij elkaar, en dan kan het gebeuren dat ’s nachts de penis van pappa in de vagina van mamma gaat en dan wordt het eitje op die manier bevrucht.”

Het duizelde mij die avond maar het maakte voor mij toch ook meteen een heleboel duidelijk. Ik had al vaak gehoord hoe opgewonden vrouwen erover vertelden als ze ontdekt hadden dat ze zwanger waren. Dat wist zo’n vrouw blijkbaar niet en ze was er plots achter gekomen. Dus, zo dacht ik, Die penis van haar man was ’s nachts plotseling zomaar in haar vagina terechtgekomen en zo was dat eitje bevrucht. Het kwam mij wat sneaky voor. Of het was gewoon een toevalstreffer of een speling van het lot. Ik vroeg me nog wel af hoe zo’n klein friemeltje dan tijdens het slapen helemaal in die vagina kon komen. Die vraag werd later vanzelf beantwoordt toen ik wat ouder werd en te maken kreeg met lentekriebels.