Vincent Nijkamp uit Loon op Zand legde een tocht van bijna 3000 km per fiets af van Colombia naar Equador. Hij beleefde veel avonturen en tussendoor werkte hij op boerderijen om er ervaring op te doen en wat geld te verdienen. Op een van die boerderijen leerde hij Sofia kennen. Na anderhalf jaar thuis te zijn geweest nam hij vorig jaar het besluit om zijn hart te volgen naar Colombia, om samen met Sophia in El Carmen een boerderij te beginnen in traditionele akkerbouw.

Door Jack IJpelaar

Het plan was om liftend, met tussenstops, naar Lissabon en Salamanca te reizen waar hij even bij vrienden zou verblijven om daarna naar Portugal te reizen om op zoek te gaan naar een zeilboot om als bemanningslid de oceaan mee over te steken naar de Cariben. Vandaar via Panama naar Colombia reizen en vervolgens met de fiets naar El Carmen de Viboral. Daar hoopte hij dan in maart zijn geliefde Sofia in de armen te kunnen sluiten.

Oneerbare plannen

Nadat hij eerst is afgereisd naar Duitsland om afscheid te nemen van daar wonende familie wordt Vincent afgezet bij Hazeldonk. “Mijn eerste lift was een Vlaams sprekende vrachtwagenchauffeur. Maar de man bleek foute, oneerbare plannen te hebben. Ik wilde dan ook zo snel mogelijk die auto uit.” Na even op de parkeerplaats bij een tankstation zijn karton met ‘Espagna’ omhoog te hebben gehouden, stopt een overvolle Saab met twee jongens uit Wageningen. De bestemming is Toulouse en na wat herpakken kan Vincent plaatsnemen, met zijn spullen en gitaar op schoot. “In Toulouse nodigden ze me uit op een evenementenchateau. We konden er blijven slapen in grote koude kamers en maakten muziek bij de open haard. Vanuit Toulouse kreeg ik een lift naar Hendaye, Baskenland. Ik sliep er bij een tankstation, maar had daarna weinig succes met liften. Daarom nam ik de trein naar Salamanca waar ik enkele dagen bij Rigo en Elisa kon blijven, die ik kende uit hun woonplaats El Melcocho in Colombia. Ik hielp hen met de koeien en we haalden herinneringen op over Colombia waar alles groeit en het altijd warm is. De volgende dag brachten ze me naar Ciudad Rodrigo van waaruit ik verder wilde liften.”

De schimmel groeide met de dag

Een uurtje wachten verder krijgt Vincent een lift naar de kust van Portugal en na nog een trein, een metro en een bus bereikt hij Almocageme waar hij opgewacht wordt door vrienden. “Zij hadden een Airbnb geregeld waar we de schimmel op de muren met de dag zagen groeien. Toch was het er gezellig. Er kwamen nog meer vrienden en we keken naar de WK-wedstrijd Nederland-Argentinië.”

Begeleid door dolfijnen

Na een halve ‘mental breakdown’ uit angst geen boot te vinden lukt het dan toch. Vincent wordt uitgenodigd om met Francis en Hsin-Yu mee naar Lanzarote te zeilen op hun prachtige boot. “Bij vertrek werden we uit de Taag gegooid met flinke windstoten en golven van zes meter hoog. Na een stop in Portimago zetten we koers naar Adagir in Marokko.” Onderweg maken ze contact met een Franse zeilboot en samen varen ze verder. De boten worden begeleid door dolfijnen en drie dagen later bereiken ze Adagir met zijn indrukwekkende Bazaar, maar waar de straten vies zijn. Vincent maakt contact met twee Franse jongens, Ludo en Vianney, die net als hij per zeilboor naar de Cariben proberen te komen. Concurrenten dus!

Nieuwjaarsduik in Lanzarote

Het loopt tegen Nieuwjaar als de twee boten koers zetten naar Lanzarote. In Rubicon vieren ze het Nieuwe Jaar in een bar waar mensen op tafels dansen en op koebellen rammelen. De jongens hebben plezier om niks en nemen een traditionele naakte Nieuwjaarsduik. De volgende dag ontmoet Vincent een Duitser met een luxe zeilboot die naar Brazilië zal afvaren. “Ik had geen goed gevoel bij de Duitser en ging daarom, net als mijn Franse vrienden, op zoek naar een andere boot. In Las Palmas bleken er nog zo’n 40 andere boot-opstappers op zoek naar een lift met een zeilboot. Ik zag de bui al hangen en belde de Duitser.”

Slapen in het park

De Duitser bezorgt Vincent een baantje waar hij wat geld kan verdienen met het slopen van een verrotte boot. Hij slaapt in het park tussen de bootopstappers die hun hangmatten tussen de bomen hebben gespannen. “Een van de Franse jongens bracht me in contact met een Duits meisje, Nele, dat me deed denken aan Pippi Langkous. Ze woonde met haar hond op een boot en met een aantal bootopstappers hadden we leuke avonden op de boot, waarbij we fantaseerden hoe het zou zijn om met haar boot de oceaan over te steken.”

Niet in maart in Colombia

Dat hij niet in maart in Colombia zal zijn, zoals de bedoeling was, staat inmiddels wel vast. Omdat een lift met een boot uitblijft gaat Vincent werken op een boerderij van een Britse boer, waar hij een terras moet aanleggen. Daar krijgt hij twee dagen later bericht van Ludo die een boot heeft gevonden waarmee ze een maand later naar de Cariben kunnen zeilen. Vincent heeft het thuisfront laten weten dat hij nog een maand op Lanzarote verblijft en daarop komt zijn vader met diens vriendin hem opzoeken. Ze maken samen een tour over het eiland.

Uitbundig carnavalsfeest

Als het bezoek weer is vertrokken en het terras op de boerderij af is, nemen Vincent en Ludo de ferry naar Tenerife waar ze opgehaald zullen worden om mee naar de Cariben te varen. “Op de ferry zaten allemaal jongens verkleed als flamenco-danseressen. Zij bleken op weg naar het Carnaval op Tenerife. Wij hebben ons daar toen ook maar in het feestgedruis gestort. Het was een geweldig uitbundig feest.” De volgende dag gaan Vincent en Ludo naar de rots van de wal van Marina Tenerife waar ze opgepikt zullen worden om naar de Cariben te zeilen. Hun ogen worden groter en groter als ze de stip aan de horizon ook groter en groter zien worden. Een spiksplinternieuwe 15 meter lange catamaran meert voor hen af. Deze zal hen naar de Cariben brengen.

Wordt vervolgd