Verliefd, verloofd, getrouwd…
Voor Jan Karssens en Andrea Maas waren deze stappen vijfenzestig jaar geleden niet meer dan logisch. Na hun eerste ontmoeting immers waren zij meteen verliefd, verloofden zij zich daarom enkele jaren later en stapten zij als vanzelfsprekend op woensdag 14 mei 1958 in het huwelijksbootje.
Door: Nicole Verhoeven-Speek
“Vanwege overplaatsing van mijn vader verhuisden wij van Rotterdam naar Arnhem, waar ik naar het Thorbecke Lyceum ging,” steekt Andrea Karssens enthousiast van wal. “Jan zat daar ook op school en was er voorzitter van de leerlingenraad. Ik had hem wel eens horen spreken en vond dat hij zo’n mooie stem had.” En lacht: “Echter had ik Jan nog niet scherp gezien, want ik had een bril, maar zette die af zodra we de klas uitkwamen. Hoewel ik zonder die bril nogal kippig was, was ik te ijdel om ‘em op te houden, vandaar dat ik Jan alleen kon horen.” Jan vult de anekdote over hun kennismaking aan. “Ik had al een oogje op haar en besloot voor de grap haar rapport (overigens een heel mooi rapport) in de la te verstoppen.” Andrea gaat verder: “Enorm verlegen was ik, maar ik ben toch mijn rapport bij hem gaan halen, in het fietsenhok. Na deze eerste ontmoeting stelde Jan voor om naar de Hoge Veluwe te fietsen. We kregen meteen verkering en verloofden ons in ’55. Drie jaar later trouwden we op 14 mei. Een grote bruiloft was dat.”
De Moer
In die tijd was de woningnood nog hoger dan vandaag de dag. Andrea vervolgt: “Mijn ouders boden ons aan om op de bovenetage te gaan wonen. Wij woonden ruim, dus dat ging prima, ook nog toen na drie jaar ons dochtertje geboren werd. Maar toen we na weer drie jaar een tweeling kregen, twee meisjes, werd de etage echt te klein.” Gelukkig vond gezin Karssens een woning in Zevenaar, waar hun zoon geboren werd. Na Zevenaar hebben Jan en Andrea nog een tijd in Duiven gewoond en zijn toen neergestreken in De Moer. Daar hadden zij hun oog laten vallen op een te koop staand weiland, waar ook genoeg ruimte zou zijn voor hun vier paarden. Andrea: “Een architect ontwierp een boerderij helemaal naar onze wensen en na vijftig jaar vinden wij het nog steeds erg mooi.”
Hobby’s
Jan heeft gedurende zijn werkzame leven bij een buizenfabriek in Oosterhout gewerkt. Voor zijn functie als verkoper zat hij heel erg veel in het buitenland.
Andrea werkte als secretaresse bij een uitgeversmaatschappij, maar stopte hiermee toen zij zwanger was van de eerste. Het huishouden en de zorg voor de kinderen rustten door de regelmatige afwezigheid van Jan vooral op haar schouders. Andrea: “Ik had/heb een slechte rug, dus gelukkig kwam er dagelijks, ook op zaterdag, een meisje om te helpen. Jan: “En onze kinderen waren erg lief en makkelijk. Daar zijn we echt mee gezegend.” Jan vond het leuk om in de weekenden dat hij thuis was, met de paarden bezig te zijn, maar verder had hij geen tijd voor hobby’s. “Mijn leven werd vooral bepaald door zakelijke beslommeringen.” Andrea had wel tijd, of maakte tijd, voor haar grootste hobby: piano spelen. “Iedere dag urenlang. Vanaf mijn zesde jaar speelde ik al piano. Op conservatoriumniveau. Van huis uit heb ik dat wel meegekregen. Thuis was er altijd muziek.”
Tweeënzeventig
Gezin Karssens ging voorheen graag op vakantie. Eenmaal zonder hun kroost, schaften Jan en Andrea een campertje aan, maar vielen daarna toch weer terug op een caravan, waar zij eerder met de kinderen ook al mee gereisd hadden. Andrea verklaart waarom: “Met de camper namen wij altijd fietsen mee, omdat eenmaal ergens aangekomen, de camper op zijn plaats bleef staan. Maar… wij houden helemaal niet van fietsen! Uiteindelijk hebben wij die caravan ook weer verkocht. Vandaag de dag reizen wij helemaal niet meer.” Jan en Andrea zijn acht- en negenentachtig, de zin in vakantie is over, zo zeggen zij eensgezind.
De liefde tussen het briljanten echtpaar is nog steeds even groot als toen zij elkaar leerden kennen. Andrea besluit: “Jan was achttien en ik zeventien jaar oud, we zijn al tweeënzeventig jaar samen. En al sinds het eerste moment zegt Jan iedere dag dat hij van mij houdt,” en terwijl zij dit zegt, kijken zij elkaar liefdevol aan.