Vrijdag is de laatste schooldag van dit schooljaar en begint de zomervakantie. Voor juf Monique Lagarde is het dan ook haar laatste schooldag. Ze gaat daarna niet alleen genieten van een heerlijke zomervakantie maar ook van een welverdiend pensioen. Ze kijkt er naar uit maar zal haar kleuters af en toe missen.

Door Jan Peters

Vanaf haar kleuterschooltijd wist Lagarde het al zeker: “Ik word kleuterjuf”. Juf Marian de Rooij was haar grote voorbeeld. Zij was lief en ze had het naar haar zin in de kleutergroep. Na schooltijd hielp ze haar mee in de klas en dacht ’Dit ga ik later ook doen!’. Nadat ze haar vwo-diploma had gehaald, overwoog ze nog om dierenarts te worden. Maar uiteindelijk koos ze voor de opleiding voor kleuterleidster. Ze begon en eindigt nu haar loopbaan als kleuterjuf. Iets anders heeft ze nooit gewild.

De start op Den Bussel was geweldig

Vanaf haar eerste werkdag in 1981 heeft Lagarde in de gemeente Loon op Zand gewerkt. De eerste jaren combineerde ze dat met een baan op basisschool De Borne in Tilburg. Haar eerste fulltime betrekking kreeg ze op basisschool De Blokkendoos in Loon op Zand. In 1988 stapte Lagarde over naar basisschool Den Bussel in Kaatsheuvel. Voor haar was het een grote uitdaging om een nieuwe school mee op te bouwen. “De start op Den Bussel was geweldig. Ik zou het zo weer doen. Drie lokaaltjes en een aula in het midden. Het was super knus. Als ik leerlingen uit die tijd tegenkom, hebben ze het er nog over.” Wonen en werken in dezelfde plaats was voor haar nooit een probleem. Lagarde heeft nooit de behoefte gehad om een baan buiten de gemeentegrens te zoeken. “Als je het ergens naar je zin hebt en je hebt het idee dat je groeit en niet vastroest, is het goed.

42 jaar kleuterjuf

Elk schooljaar een kleutergroep heeft Lagarde nooit verveeld. Ze kan bij kleuters meer van haar eigen creativiteit kwijt. “Je hebt meer de vrijheid om kinderen iets te leren. Het hoeft niet vanuit schoolboeken en schriftjes. Kleuters zijn zo puur en ontdekken nog zoveel. Ik moet met kinderen zandkastelen kunnen bouwen, voetballen en kletsen. Het werken met kleuters is zo’n openbaring. Ik zou het elke leerkracht gunnen om dit een jaar te doen voordat ze in een hogere groep gaan werken. Om te kijken hoe kleuters leren en daarvan kun je heel veel meenemen voor de andere groepen.”

Binnen de school had Lagarde ook andere taken. De eerste jaren op Den Bussel was ze adjunct-directeur. Ook organiseerde ze lange tijd op school de hulp voor kleuters die extra zorg nodig hadden en ondersteunde leerkrachten hierbij. Lagarde was coördinator van de onderbouw. Samen met de andere kleuterleerkrachten werkte ze aan verbetering van het kleuteronderwijs op school. “Die extra taken waren voor mij de kers op de taart. Ik heb daar zoveel van geleerd.”

Fijne collega’s is de helft van mijn werkplezier

Lagarde kijkt terug op veel mooie momenten in haar carrière. De lustrumfeesten zijn voor haar onvergetelijk. “Het waren iedere vijf jaar mijlpalen waarin je intensief samenwerkte met ouders en collega’s om iets leuks voor kinderen neer te zetten naast het gewone onderwijs.” Ze vond haar nominatie voor Superjuffie een grote waardering voor haar werk. Ze mocht met haar klas een dag naar De Beekse Bergen. Veel energie haalde ze uit het dagelijkse werk op school. “Ik denk dat het werkplezier staat of valt met je collega’s. Het warme bad en de veilige werksfeer op Den Bussel. Iedereen kent iedereen en samen koffiedrinken. Dat hoor je niet overal.”

Minder tijd voor creatieve vakken

Lagarde heeft het onderwijs zien veranderen en dat heeft veel goeds gebracht. Zo wordt er nu meer naar elk kind gekeken. Ze vindt het jammer dat het op scholen veel zakelijker en prestatiegericht is geworden: “Ik ben echt niet vies van prestaties leveren en de lat mag best hoog liggen. Maar de eerste tien jaar hadden we twee keer per week handvaardigheid, tekenen en drama op het rooster staan. Daar is nu veel minder tijd voor. Ik heb oud-leerlingen gesproken met het 25-jarig bestaan en ze zijn allemaal goed terechtgekomen. Ze kijken allemaal met zoveel plezier terug op hun schooltijd op Den Bussel. Nu is het veel meer: zakelijk, zakelijk, zakelijk.”

Manege De Kegelaer is mijn tweede thuis

Paarden zijn voor Lagarde haar tweede leven naast haar werk. Ze geeft paardrijles en rijdt graag op haar eigen paard. Dagelijks verzorgt ze de paarden bij De Kegelaer. Daarvoor staat ze elke werkdag om kwart voor zes op. Als ze om half acht op school komt, heeft ze er al een halve werkdag op zitten. Alle kinderen van haar groep mogen een keer per jaar mee naar de manege. “Die snoetjes als ze voor het eerst op een pony zitten. Dat zijn gouden momenten! Mijn werk en hobby dicht bij elkaar. Mooier kan ik het niet hebben.”

Een paardentrip door de Snowy Mountains

Bang om zich straks te vervelen, is ze niet. “De weekenden zijn nu veel te kort om alle dingen te doen die ik ook leuk vind.” Ze gaat twee dagdelen vrijwillig werken op Den Bussel en de kleuterjuffen helpen bij activiteiten waar te weinig tijd voor is: lekker timmeren aan de timmertafel! Natuurlijk zal ze meer tijd hebben voor de paarden. Ze kijkt er nu al naar uit om buiten de schoolvakanties naar het strand of een museum te gaan. Een grote wens van haar is een vakantie naar Australië. Dat gaat zeker gebeuren. Een paardentrip door de Snowy Mountains staat dan absoluut op haar bucketlist.

De laatste schooldag zal zeker spannend zijn. Ze weet nog niets van het programma maar het wordt een onvergetelijk dag. En als ze dan voor de laatste keer de deur van haar kleuterklas sluit, denkt ze vast en zeker ’Wat heb ik toch een mooie baan gehad!’.