Ruim 55 jaar geleden was er nog nauwelijks sprake van hergebruik. Maar Nillis Klijn, de tweede vader van Rob Schapendonk, was al in de jaren ‘60 zijn tijd ver vooruit. De boerderij in Waalwijk moest plaatsmaken voor de uitbreiding van de spoorlijn Geertruidenberg – ‘s-Hertogenbosch. Hem werd gevraagd om met het gezin te verhuizen. Het werd ‘t Hoekske in Kaatsheuvel. Hij brak zijn boerenbedrijf eigenhandig af en bouwde met alle oude, herbruikbare materialen zijn boerenstee opnieuw op aan de van Haestrechtstraat. Compleet met opstallen en twee hectare grond voor de veestapel, de paarden, het kleinvee en de machines.

Een verhaal van Harry Hens

Authentiek

Anno 2023 is alles nog in authentieke staat. Hier herleeft het verre verleden. Het ameublement, het keukenblok, het afgestapte opstapje, het versleten zeil op de vloer, de vitrage en de gordijnen. Dat heet recycling 1968. Nu ademt alles nostalgie in deze bijzondere stulp in het Kaatsheuvelse buitengebied, met uitzicht op de bosrand van de aangrenzende duinen.

Op klompen

Koeien, paarden, kleinvee en machines zijn inmiddels verdwenen. Enkele paarden en pony’s zijn er nog wel. ”Hobbybeestjes,” noemt Rob Schapendonk het. Rob is inmiddels 59 jaar. Hij verwelkomt me zoals hij dat bij iedereen doet. Op z’n gele klompen, goedlachs en bescheiden. ”Het is hier net ‘unne zuten inval,” vertelt Rob. ”Altijd mensen over de vloer. Gezellig. En natuurlijk gewoon achterom, net als ruim een halve eeuw geleden.”

Rob, geboren in de Baardwijksestraat in Waalwijk, geniet hier in Kaatsheuvel optimaal van de weidsheid, van de vrijheid en van de gezonde lucht. Samen met Bolleke, zijn Kaatsheuvelse Herder; een boerenfok van ome Toon Steenbergen uit Waalwijk, ”Dè ies ‘n bruur van ons moeder.” Hij en Bolleke zijn buiten de werktijden onafscheidelijk. Waar Rob is, is Bolleke en omgekeerd. Ze kunnen met elkaar lezen en schrijven.

Rob’s vriendin Betty rijdt regelmatig haar auto d’n dam op om aan te schuiven aan de ouderwetse, knusse keukentafel.

Drumstel

Muziek loopt als een rode draad door het leven van Rob. Toen hij 4 jaar was, kreeg hij, zoals hij het zelf noemt, een geïmproviseerd Sunderreklaos drumstel. Zes jaar later werd deze ‘ingerolen’ voor het professionele slagwerk van Sjaan en Henk Leijtens. Tot ergernis van de buurt. Muziek maken en zingen waren sinds die tienerjaren al zijn lust en zijn leven. Op zijn 22e speelde Rob met ‘Ad en de Kwatsers’ de zalen in de regio elk weekend plat. Met Ad van Mierlo als de kartrekker en de leader van de band. De ene na de andere anekdote lepelt hij moeiteloos op. ”Ik kan er een heel boek over schrijven.” Joe Cocker is met zijn donkerbruine stem altijd Rob’s favoriete zanger gebleven. Enkele maanden geleden, speelde hij met een gelegenheidsband ‘De Ezels’ in het Parkpaviljoen in Waalwijk. Dat was tijdens een benefiet-matinee ten bate van de Kinderboerderij ‘Het Erf’.

Duiken en lassen

‘s Morgens gaat al om 4.45 uur de wekker voor Rob Schapendonk. Thuis of op de werklocatie. Hij voert als ZZP-er duik- en laswerkzaamheden uit op onder andere boorplatvormen en schepen over de hele wereld. Een nauwkeurige, gecompliceerde en vooral technische bezigheid. Ook fysiek vergt het veel van hem. ”Sinds kort las ik alleen nog maar boven water,” vertelt hij. Wereldwijd bekende namen als Bergingsbedrijf Smit Salvage en BosKalis klinken voor Rob als heel normaal. Met zichtbaar genoegen vertelt hij: ”Ik ben aan het afbouwen. Ik wil 20 uur per week gaan werken en 20 uur per week muziek gaan maken.” De gedachte alleen al voelt voor hem als een enorme bevrijding.

Brede interesses

Ik had erop gerekend. Want wanneer Rob eenmaal op zijn eigen, zinnige manier begint te praten, het maakt niet uit waarover, dan is hij helemaal in zijn element. Een halfzware Hertog Jan in de ene hand en een halfzware Drum in de andere kenmerken zijn lichaamstaal. Zwaar beladen discussiepunten schuwt hij niet: Raketten, psychologische oorlogsvoering, Geert Wilders, bureaucratie, de Europese Eenwording, waterkanonnen, de Derde Wereld, kortzichtige politici, de Voedselbank, Israël en Oekraïne, recht en onrecht. Maar ook heeft hij een uitgesproken mening over ouderenzorg, oneerlijkheid, dikke auto’s, manische depressiviteit, vriendjespolitiek, appjes gedrag, maatschappelijke betrokkenheid, kapitalisten, sociale vaardigheden, de A12, de te hoge hypotheekrente, de te lage spaarrente… Rob zegt er zijn zegje over. Hardop. Iedereen mag het horen. Dat doet hij op z’n eigen, karakteristieke manier. Dat mag. Om er met verheven stem aan toe te voegen: ”Ik heb het hé-le-mààl gehad.” Een functie in de Loonse politiek zou hem naar mijn mening niet misstaan.

Onbelangrijk

Rob is een denker. Een hersenbreker. Hij beseft heel goed dat alle onrechtvaardigheden in het leven niet in een vloek en een zucht op te lossen zijn. Hoewel heel maatschappijkritisch, is Rob wel degelijk ook een tevreden mens met een positieve inborst. Hij is zich ervan bewust dat hij het goed heeft. Des te meer realiseert hij zich wat het betekent om onafhankelijk te zijn. Over materiële zaken gesproken: Een bevriende arts vertrouwde hem ooit toe: ‘Geld is niet belangrijk. Maar zonder geld gaan de deurtjes ook voor jou niet open’.

Op de vraag of Rob een belangrijkste boodschap heeft voor mensen die vastlopen in deze hectische en onvoorspelbare maatschappij, zegt hij: ”Blijf vooral jezelf. Raak je eigen identiteit niet kwijt. Houd je bovenkamer fris en helder. En loop zeker niet achter de kudde aan. Je eigen ego is heel belangrijk. Daar hoef je niet egoïstisch voor te zijn. Om deze aangename zaterdagmiddag vol actuele en interessante gespreksstof af te sluiten met een oneliner: ‘Ik wil niet alles hebben, want waar moet ik er mee blijven…”

Nagezonden mail: Nog even een boodschap voor het einde van het verhaal; We leven allemaal een luxe leven. Maar leg de lat niet te hoog. Kijk wat je kunt overzien. Dan houd je het het langste vol. En laat je vooral niet opnaaien door de maatschappij. Blijf jezelf! Maar het allerbelangrijkste: Zorg dat het tussen de oren goed zit in deze veel te snelle wereld. Gegroet. Het gaat jullie goed.