We ontmoeten elkaar tijdens de kunstexpositie van lokale kunstenaars uit de Gemeente Loon op Zand en omstreken in De Gildenbond in Kaatsheuvel. Een afspraak met Corry is snel gemaakt. De week erop, maandag 16.00 uur in huize Dijkstra, met uitzicht op het plaatselijke sprookjespark.

Een verhaal van Harry Hens

Ik struikel bijna over een authentieke worstmaker in de hal, een nostalgisch relikwie uit het arbeidzame slagersverleden van de familie. Buiten de schijnwerpers voelt Corry Dijkstra zich het meest op haar gemak. Maar ze wil best een uitzondering maken. Ze voelt zich een echte Kaatsheuvelse. Nooit weggeweest uit het dorp. Op de vraag wat ze vroeger als meisje graag wilde worden, heeft Corry het antwoord pasklaar. Alsof ze het verwachtte. ”Ik droomde ervan om boerin te worden. Met een eigen boerderij, die ik zelfstandig zou gaan runnen. Met veel dieren. Dat leek me geweldig.” Zoals bij veel echte Kaatsheuvelnaren bekend, zijn het uiteindelijk ook dieren geworden, maar dan gestrekt in de toonbank of verticaal aan de haak in de koelcel.

Huishoudkundige

Na de lagere school ‘Theresia’ in Kaatsheuvel doorliep Corry met succes de Mulo in Tilburg. Daarna volgde ze, ook in Tilburg, een huishoudkundige opleiding om te gaan werken in een instelling in Grave. Samen met een gediplomeerde kok vervulde ze haar veelomvattende taken. Ze kijkt er na zoveel jaren nog steeds met heel veel voldoening op terug.

Jac en Jana

Corry’s ouders Jac en Jana Vloemans-Klijsen trouwden in 1946 en vestigden hun slagerij in het karakteristieke pand Hoofdstraat 85, recht tegenover de Peperstraat. Daar waar nu een schoenenzaak is gevestigd. Toen vader Jac na een ziekbed in 1979 overleed, was Corry voorbestemd om de slagerij over te nemen. Zij en haar man Hommy Dijkstra uit Waalwijk woonden op dat moment met hun drie kinderen in de Gasthuisstraat. Zo keerden ze terug naar Corry’s ouderlijke woning. Ervaring had ze al. Zij hielp in de weekends en rond de feestdagen volop mee in de winkel. Zo ontstond de derde opeenvolgende slagersgeneratie.

Toeval

Toeval of niet, Hommy werkte in die jaren in eerste instantie bij de firma Zwanenberg en later bij Unielever in Oss. Hij had zijn koksdiploma al op zak en hij deed de Slagersvakschool in Utrecht er op dat moment nog bij. Corry en Hommy gingen samen aan de slag om het vak in het MKB volledig onder de knie te krijgen. Eerst een jaar om ervan te proeven. Toen hakten ze samen de knoop door. Er werd door vader Jac meer dan 33 jaar op ambachtelijke wijze geslacht aan huis.

Toen Hommy Dijkstra in 1996 overleed, heeft Corry de slagerij nog tot augustus 1999 voortgezet. Terugkijkend vindt Corry: ”In de slagerij hebben we altijd hard gewerkt. Heel arbeidsintensief. En tot volle tevredenheid. Mijn vader zei altijd: Maar je moet wel met twee benen op de grond blijven staan.” Dat was een overbodig advies aan Corry, want dat is voor haar nooit een probleem geweest.

Winkelaanbod

Op de vraag hoe ze denkt over het winkelaanbod in Kaatsheuvel, is Corry heel direct: ”Dames kunnen voor hun garderobe hier in Kaatsheuvel goed terecht, maar voor de heren is er al lang geen mogelijkheid meer om hun kleding in het dorp aan te schaffen. De tijden veranderen. Zo hebben de internetbedrijven de taken van het MKB voor een deel overgenomen. En het wordt nog thuisgebracht ook. Mensen worden in hun koopgedrag steeds meer geprikkeld. Ook voor de zelfstandige winkelier in andere bedrijfstakken. Corry vindt wel dat voor de dagelijkse behoeften voldoende verscheidenheid te vinden is in Kaatsheuvel.

Kunst

Gemeenteraadslid Ellie de Kort zocht iemand voor de Kunstcommissie in Loon op Zand. Corry was op dat moment tien jaar lid van de Gemeenteraad. De functie van penningmeester van de KLOZ vervult ze alweer vijf jaar met veel plezier. Vorig jaar organiseerde Kunst Loon Op Zand met succes ‘Kunst voor het raam’. Volgende maand wordt weer een expositie samengesteld met een speciaal thema en in augustus wordt zoals elk jaar de Kunstbeurs georganiseerd in en rond Het Witte Kasteel.

Thuis uit eten

Corry heeft een groot sociaal leven. Achterom kijken doet ze niet zo vaak. Ze is een tevreden mens en uiterst bescheiden. Corry heeft niet zoveel wensen. Ze wil nog wel dolgraag meer van de wereld zien. Of samen met haar partner George uit eten gaan of ‘thuis uit eten gaan’ met een heerlijk glas wijn; daar kan ze intens van genieten. Ook schuift ze graag beurtelings aan bij de kook- en eetclub met vrienden. Eén groot sociaal gebeuren. En haar wekelijkse bridgeavond slaat ze niet graag over, evenals theatervoorstellingen en kunstexposities.

In het verleden zei Corry vaak: ‘Als je iets wilt, houdt het dan vast in de hoop dat er een moment komt om het te realiseren’. George schenkt nog eens verse koffie bij. ”Wanneer je vroeger de verantwoordelijkheid had over je eigen bedrijf, was het zeker geen vanzelfsprekendheid om uitgebreid met vakantie te gaan. Nu is de situatie anders” vertelt Corry. ”De kinderen zijn op hun bestemming en we kunnen nu optimaal van hen genieten, van de aanhang en van de vijf kleindochters.” Om ons aangename gesprek te eindigen met: ”Mijn ouders gaven ons altijd een welgemeend advies mee: Blijf jezelf”. Ook dat is Corry altijd gebleven. Dat siert haar.