Daar zat ik voor een microfoon in een studio in Kaatsheuvel. Twee uur te praten over de Efteling. Voor een ‘Kleine Boodschap’, een podcast van Eftelingfanaten Tim en Paul (uitzending: eind mei). Het verwonderde mij dat we daar een aflevering van bijna twee uur over vol kregen. En precies daarom is de Efteling zo mooi. Vanwege die verwondering.
Al anderhalf jaar geleden kregen Tim en ik contact, omdat ik onder mijn columns schrijf dat ik onder andere predikant ben ‘voor de Efteling’. Een grapje? Niet helemaal, omdat ik nu eenmaal predikant ben voor de protestanten in Kaatsheuvel. En de Efteling ligt in Kaatsheuvel. Dus strikt genomen… En niet meer dan dat. Ik weet ook niet of Roodkapje protestant is, ondanks de moralistische oorsprong van het sprookje. Het meisje van de rode schoentjes ging in ieder geval naar de kerk, al werd haar dansen daar veroordeeld. Andere tijden. Terug naar de onze.
We mailden over twee afleveringen van de Eftelingserie ‘Het mysterie van…’ bij RTL, waarin ik in de Efteling mocht figureren als ridder bij ‘Joris en de terugkeer van de draak’ en als schoonmaker bij een sprookje over de ‘Rode Schoentjes’. Zij konden de afleveringen ook niet meer terugvinden, die ik zo graag aan mijn dochter zou laten zien. Nu kon ik ze melden dat RTL jaren na mijn mail ineens mailde met de afleveringen en dat ik Hannah kon vertellen dat papa ooit ridder was…
In de professionele studio met thee, cola en stroopwafels praatten we over de vlogserie die ik voor het inmiddels ter ziele MijnKerk.nl maakte naar aanleiding van Eftelingsprookjes en -attracties. Het leven kan een achtbaan zijn, vertelde ik. Aan de hand van Klein Duimpje kun je iets vertellen over hoe David de reus Goliath versloeg en bij Raponsje over Simson met z’n lange haren.
Maar let op, vertelde ik Paul en Tim: er is een groot verschil. Bijbelverhalen zijn geen sprookjes. Waarom dan toch bij een sprookjespark vertellen over de Bijbel? Omdat de Efteling je leert te verbeelden. Dat is iets anders dan inbeelden. Ver-beelden heb je nodig om verder te kunnen kijken dan wat er is. Om dieper te kunnen gaan. Om te kunnen geloven dat er meer is, dat er meer mogelijk is, dat het anders kan, heb je verbeeldingskracht nodig. Het leven is niet ‘what you see is what you get’. Het leven is meerdimensionaler, niet alleen maar hier en nu, maar komt uit een bron voort waar we vandaan komen en gaat naar een toekomst die ons hoop en moed geeft.
Of je gelooft of niet, om het vol te houden, om creatief te zijn en je iets nieuws te kunnen voorstellen, heb je verbeeldingskracht nodig. Iedereen die rond Pasen muziek, poëzie, teksten, preken heeft beleefd of met z’n kinderen heeft geknutseld en gespeeld ervaart hoe belangrijk het is dat je kunt verbeelden. Het maakt je leven zoveel rijker.
En ja, dat kan iedereen. Dat kun je als je je durft te verwonderen. Dat begint al als je die vogeltjes ’s morgensvroeg niet verwenst, maar je je verwondert dat het weer lente wordt. Dat er bloemen bloeien. Dat er lammetjes zijn. Dat er ook veel dingen goed gaan. Dat iemand ineens anders uit de hoek kan komen, of iets nieuws dat je koopt niet alleen maar nuttig is, maar ook gewoon heerlijk is om van te genieten. Even bij stilstaan, even om je heen kijken, of kijken wat je in je handen hebt. Of op mijn scherm: een nieuwe column. Hij staat er weer, tot mijn eigen verwondering. Dank je wel voor het lezen!
Dominee Otto Grevink is predikant voor Kaatsheuvel en de Efteling, Sprang-Capelle en Waspik vanuit De Brug, en pionier bij Zin op School in Waalwijk en bij De Plaats op Ameland. Reacties zijn welkom op ottogrevink@gmail.com.