Zoals al eerder vermeld, stond afgelopen weekend de ‘Derby der Lage Landen’ op het programma. Berkdijk-Blauw Wit’81 een wedstrijd met een hele historie en dit maal stond er voor beide teams veel op het spel. Blauw Wit zou bij verlies definitief degraderen naar de vijfde klasse en ons Berkdijk doet nog mee voor de tweede periode. De koppies leken gespannen tijdens de wedstrijdbespreking, maar er werd ook gelachen. Pieter Elias had zijn opstelling bekend gemaakt, er waren geen vragen, dus de opdracht was simpel en duidelijk: ‘Winnen’.

Het zou zo maar eens de dag van onze aanvoerder kunnen worden en waarom zeg ik dat. Hij is niet sterk in het winnen van de toss, maar vandaag trok hij aan het langste eind en koos de kant zodat we de tweede helft naar onze kantine speelden, waar onze trouwe supporters zich al opgesteld hadden. Het fluitsignaal klonk en Blauw Wit trapte af. Eerlijk is eerlijk, zij speelden in een opvallende opstelling, met slechts drie man in de achterste linie. Daar hadden onze rood/zwarten, het zeker in de beginfase, moeilijk mee. Door de poppetjes in het veld weer op de juiste plek te zetten, kregen we wat meer grip op de wedstrijd. Het was geen groots spel wat we lieten zien, maar wel heel spannend, met hier en daar een paar kansen, waarvan die van Shuburney onder een grote kans geschaard mag worden. Blauw Wit kreeg ook wat kansjes, maar sluitpost Tony zag zelf in wanneer hij in moest grijpen of de bal gewoon naast of over kon laten gaan. Beide teams wilden niet voor een ‘Open huis’ zorgen en dus leek de wedstrijd moeizaam te gaan.

Meteen na het fluitsignaal voor de tweede helft zag je bij onze jongens dat ze meer wilden en al snel volgden er een paar kansen, onder andere een kopbal van Jahir. Maar, het was Jochem die een paar minuten later met een enorme knal over de grond, de bal van zo’n 20 meter afstand, in de verste hoek binnen schoot: 1-0. Hij werd bedolven onder zijn medespelers, want dit moest gevierd worden, aangezien hij niet zo vaak scoort en dan uitgelezen vandaag. Daarna kregen we nog meer kansen maar het wilde niet lukken, ook dankzij goed keeperswerk van de goalie van Blauw Wit. De scheidsrechter, deze keer uit Spijkenisse, begon ook sterk aan de wedstrijd, was niet flauw en hield bij tijd en wijle van een stevig potje voetbal, maar hij had een periode in de wedstrijd waarbij het leek alsof hij even de weg kwijt was en zeg nou eerlijk, het is ook best een afstand naar Kaatsheuvel. Hij strooide met diverse gele kaarten aan Berkdijk zijde, wat resulteerde in een tweede gele kaart voor Mo Habtat die daarop de kleedkamer mocht gaan opzoeken. Met iets meer dan twintig minuten op de klok werd het nog een hels karwei. Gelukkig was Blauw Wit niet bij machte om vandaag Tony te verslaan en zelfs met 10 man kreeg Jahir nog een enorme kans op 2-0.

Na 10 minuten blessuretijd klonk dan eindelijk het verlossende fluitsignaal en werd er vooral gejuicht, want dit soort overwinningen tegen Blauw Wit’81 zijn altijd speciaal, dat gaat gepaard met emotie en gaat om de eer. De bierflessen en andere drankjes konden geopend worden, de disco was al in volle gang en het feest kon met onze supporters gevierd worden. Deze laatsten willen wij bedanken voor de steun en het spandoek, dat net dat ene extra zetje geeft om de overwinning binnen te slepen. Onze boys hebben vandaag weer met z’n allen gestreden, we hebben passie en strijd gezien. Niemand heeft verzaakt vandaag en we hebben met z’n allen keihard gewerkt. Complimenten boys!

Onze volgende wedstrijd is pas zondag 12 mei, thuis tegen directe concurrent FC Tilburg, wij rekenen weer op jullie komst!