Wat een affiche: de nummers 1 en 2 speelden in een directe confrontatie tegen elkaar voor het herfstkampioenschap. MO14-4 van DES thuis tegen de MO14-3 van Vlijmen. Vlijmen had aan een gelijkspel genoeg, DES moest winnen.

De wedstrijd begon pas om 16.15 uur en de app was de hele dag niet stil geweest. De meiden van DES hadden een enorme wil om de wedstrijd te winnen, maar er waren ook zenuwen. Hoe sterk zou Vlijmen zijn? Wat als we ineens achter zouden staan of de meiden van Vlijmen zouden agressief spelen? De tips over en weer vlogen door de kamer. Eigen spel spelen, niet van de wijs laten brengen, elkaar coachen en bij de les houden.

Langs de lijn had het nodige publiek zich verzameld. Niet alleen het thuispubliek was in ruime mate aanwezig, ook Vlijmen kon het kampioenschap veilig stellen en had flink wat familie op de been gebracht. Het was duidelijk dat dit niet zomaar een wedstrijd werd.

Na het fluitsignaal kwam DES direct goed uit te startblokken en wist binnen vijf minuten de 1-0 op het scorebord te zetten. Maar vlak voor het einde van het eerste kwart kreeg DES een strafcorner moeilijk verwerkt waardoor Vlijmen de 1-1 kon maken. DES was los, maar nog lang niet bij de finish.

Het werd een intense wedstrijd. De meiden van DES werkten kneiterhard en hebben heel wat kilometers over het veld gelopen. Na een 2-1 voorsprong kwam Vlijmen opnieuw terug naar 2-2 en de spanning liep merkbaar op. Zowel binnen als buiten de lijnen. Toch liet DES zich niet meeslepen in de soms fysieke strijd en negeerde de opmerkingen langs de lijn. Wel beloonden zij zichzelf met een 3-2 voorsprong.

Nog maar één kwart te spelen. Zou Vlijmen de voorsprong opnieuw terugbrengen naar een gelijkspel? De keepers van beide kanten verrichtten nog belangrijke reddingen en vlak voor tijd kreeg DES nog een strafcorner mee, meteen gevolgd door het eindsignaal. Het kampioenschap was behaald! Nog een keer met het hele team voor de cirkel van Vlijmen terwijl de wissels op de bank het feest al in gang zetten. De strafcorner ging ernaast, maar daar maalde niemand meer om.

Dit is het mooie van een teamsport. Niet het kampioenschap, maar de teamspirit. Samen doen waar je blij van wordt en (letterlijk) je stinkende best doen om iets moois te bereiken. Wat een mooi en gemotiveerd stel meiden bij elkaar. Op naar de derde klasse!