Zaterdag was de allesbeslissende wedstrijd: bij gelijkspel of winst is de JO15 van Blauw-Wit ’81 kampioen. Er mag niet verloren worden, want dan gaat het kampioenschap naar WSC dankzij hun verschrikkelijk hoge doelsaldo. Alsof dat nog niet genoeg is, spelen ze ook nog een derby tegen buurman én aartsrivaal Uno Animo. Erop of eronder...

De JO15 staat op scherp en opent goed. Ze zijn wel zichtbaar gespannen, maar ze jagen vol op de bal. Na 5 minuten komt de bal bij Job, hij heeft dit seizoen al vaker laten zien over een goed schot te beschikken. Hij haalt van afstand uit... de keeper kan er niet bij en we staan 0-1 voor. Alle massaal meegereisde supporters gaan uit hun dak en onze jongens beginnen te dromen van een kampioenswedstrijd. Die gedachte geeft ze vleugels. Timo stuurt Stef weg, Stef waagt zijn kans met een schot, helaas vindt hij de keeper op zijn pad. Even later wordt een corner van Stef overgeschoten door Tygo. Onze jongens gaan er vol voor, maar aan de andere kant moet ook Stijn vol aan de bak. Hij plukt een corner zo uit de lucht en houdt ons op voorsprong. Even later is het weer raak. Stef scoort de 0-2. Uno Animo krijgt een vrije trap, hoewel die overgaat komen ze meer in de wedstrijd. De druk op Stijns doel neemt toe. Gelukkig krijgt op dat moment Ties de bal. Hij maakt meters op volle snelheid en speelt de bal af naar Stef. Stef maakt z’n tweede en zet ons team op 3-0. We zitten op rozen, maar aan rozen zitten helaas doorns. Op slag van rust scoort Uni Animo de 3-1. Een gevoelig tikje, we staan voor maar de zenuwen blijven.

Na de rust jagen onze jongens om de marge weer op drie goals te brengen. Stef schiet op goal, maar de keeper blokt het schot, Onne is goed meegelopen voor de rebound, maar weer zit de keeper ertussen. Een volgende bal gaat tegen de paal, de jongens zetten door maar missen een klein snufje geluk. Als we dan ook nog een aantal keren onnodig balverlies lijden, dan valt zomaar ineens de 2-3. Stijn kon net niet bij de bal. Er wordt nog gesteggeld over wel of geen buitenspel, maar de treffer telt. Blauw-Wit moet goed op zijn tellen gaan passen. En dat doen ze ook, ze geven alles. We zien afwisselend rugby-voetbal, flipperkast-voetbal en dan weer spetterend acties. Onze jongens creëren tal van kansen, onze voorhoede beukt in op de keeper, maar die wil van geen wijken weten. De sfeer wordt grimmig, de spanning ondraaglijk, de bloeddruk astronomisch, maar de minuten tikken weg. Na ongeveer 5 minuten extra tijd volgt het verlossende fluitsignaal. Eindstand 2-3. De JO15 is kampioen!

Jongens, het was niet altijd even goed vandaag, maar jullie wil om te winnen gaf de doorslag. Gefeliciteerd, tijd voor een feestje!