Op zaterdag 26 oktober werd op een unieke manier aandacht besteed aan het feit dat Loon op Zand 80 jaar vrij is. Op Landgoed Het Witte Kasteel werd stilgestaan bij de bevrijding in 1944, hetgeen in de afgelopen 80 jaar bereikt is en de uitdagingen voor de komende (80) jaren.
Bijzondere locatie
De plaats van de viering/herdenking was bijzonder. De bevrijders konden vanuit Tilburg niet oprukken via de Kasteellaan naar Loon op Zand. Dat kwam omdat de Kasteellaan bezaaid lag met bomen. Het Witte Kasteel en aangrenzende gebouwen zijn toen zwaar beschadigd.
In de tuin van het landgoed werd de dag begonnen met een openlucht viering, voorgegaan door Pastoor Luijckx.
Herdenken van de slachtoffers
Tijdens het officiële gedeelte werd uitgebreid stil gestaan bij de offers die in de jaren ’40 - ’45 zijn gebracht voor vrede en de vrijheid die voor ons nog vanzelfsprekend is. Burgemeester Ronnes, wethouders en de kinderraad waren prominent aanwezig. Uit handen van dhr. Wagemakers uit Raamsdonk ontvingen zij een huls van een kogel die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog is afgevuurd door ‘The Scottish Highland Division’. In deze koperen huls stond de datum gegraveerd waarop Kaatsheuvel (en Loon op Zand) bevrijd zijn. Voor de indrukwekkende vendelgroet door de gilden St. Jan Baptist (Kaatsheuvel), St. Hubertus (Loon op Zand) en St. Ambrosius refereerde hoofdman Jan van Riel aan Jonkheer Charles Verheyen en zijn zoon. Zij zijn in oorlogstijd geïnterneerd. Jhr. Verheyen was stalmeester van koningin Wilhelmina en is omgekomen in het concentratiekamp Buchenwald. Zijn zoon overleefde de oorlog wel en was later beschermheer van het Gild St. Ambrosius.
Vrede, vrijheid en vooral vieren en verbinden
Voor de vele toeschouwers was er een warm en beschut plekje in de tent. Gelukkig waren de weergoden ons positief gezind en konden de bezoekers in het gouden zonnetje genieten van muziek van Sophia’s Opleidings Orkesten, Koninklijk Erkende Muziekvereniging Concordia en Vitamine C, gezelligheidskoor. Dirigent Theo Sterk gaf á capella een indrukwekkende solo van ‘An America Trilogy’. Een lied voor alle gevallenen, waar ook ter wereld in oorlogstijd. Op allerlei manieren werd verbinding gezocht om samen vrede en vrijheid vooral te vieren. Aan het einde trad de Indonesisch/Molukse groep 'Time Out' op met aanstekelijke muziek waarbij het publiek niet stil kon zitten.
Bijzondere stilte
In de loop van de middag nam Bashar Alsayegh het woord. Bashar (28) vluchtte op zijn negentiende voor het oorlogsgeweld in Syrië. Het werd een vlucht ‘vol angst’ van 22 dagen door negen landen. Bashar kwam onder andere in Kaatsheuvel terecht. Vanuit zijn hart vertelde hij in perfect Nederlands over zijn weg van Syrië naar Nederland. Maar ook over hobbels, obstakels en vooroordelen die hij heeft moeten ondergaan om te komen waar hij nu staat. Een verhaal vol passie en positiviteit. “Geniet en wees dankbaar dat je elke dag wakker wordt zonder dat er een bom op je hoofd is gevallen, dat je eten en drinken hebt en dat je kan gaan en staan waar je wilt zonder dat je bang hoeft te zijn. Ook al heb je een zwaar leven achter de rug, je kunt er altijd iets van maken.”
Bashar toverde een glimlach op de mond bij het aandachtig luisterende publiek toen hij vertelde over zijn baantje in een horeca gelegenheid. Hij kende de hele menukaart. Maar: “Hedde gij voor mij un pilske” was zijn eerste kennis making met het Brabantse dialect. Behalve een applaus kreeg hij van het publiek een koud biertje.
Vrede is fragiel en komt niet vanzelf
Veteraan Ron van Vugt vertelde vol passie over zijn uitzending als militair naar Bosnië Herzegovina en Israël. Ron droeg zijn veteranenuniform met daarop een indrukwekkende rij onderscheidingen. Tijdens een fotopresentatie liet Ron het aanwezige publiek de keerzijde van de medaille zien. Vrede, vrijheid en oorlog gaan vaak over een flinterdun lijntje op de landkaart. Geloof, geld, gedachte, voorveronderstellingen zorgen in een handomdraai dat de nodige verbinding niet meer mogelijk is.
Vooruitkijken
In de afgelopen 80 jaar hebben we héél véél bereikt. Maar moet er ook nog héél véél gebeuren. Simpel omdat de lijn tussen vrede, vrijheid en verbinding flinterdun is. Op dit moment zijn er nog steeds brandhaarden in de wereld.
De kinderraad, pastoor, burgemeester en alle bezoekers hebben hun vrijheids- en vredeswens op een vlaggenlijn geschreven. Vrede en vrijheid geven we door en laten we hopen dat we niet weer 80 jaar moeten wachten voor iedereen, waar ook in de wereld, kan genieten van vrede en vrijheid.