Het Kenniscentrum Rutgers spant een kort geding aan tegen Civitas Christiana om de aanhoudende leugens en laster die de stichting volgens Rutgers verspreidt over de ‘Week van de Lentekriebels’. Al twintig jaar brengt Rutgers een lespakket voor leerlingen van de basisschool die deze week les krijgen over relaties, seksualiteit en weerbaarheid. Zo’n seksuele voorlichting werd toen ik op de lagere school zat, in de zestiger jaren, nog op een andere manier gegeven.
Door Jack IJpelaar
Wat wel en wat niet verteld mocht worden
Seksuele voorlichting ging in mijn jeugd helemaal anders. De lente kondigde zich wat geruisloos aan. In de tuin begonnen de groenten in de moestuin te groeien. Vanaf Pasen moesten we, weer of geen weer, de korte broek aan en de klok werd nog niet verzet. We kregen wel seksuele voorlichting maar niet alle ouders konden zich daarin vinden want: wat moest er wel verteld worden en wat niet. Het gebeurde ook niet op school. Ik herinner me dat mijn ouders uitgenodigd werden om met hun kind (ik, in dit geval) naar het parochiehuis te komen waar een mevrouw ons seksuele voorlichting zou geven. Dat ging in het bijzijn van de pastoor, want ook toen bemoeide de kerk zich er al mee: De vertegenwoordigers van ‘Het Rijke Roomse Leven’, zogezegd de ‘Kuisheid Zelve’, moest een oogje in het zeil houden over wat er wel en niet verteld mocht worden. Inmiddels weten we dat het grondpersoneel van Onze Lieve Heer bij veel kinderen de praktijklessen zelf voor hun rekening nam.
Wat ging die mevrouw allemaal vertellen?
Ik herinner me dat die mevrouw heel omslachtig begon uit te leggen dat kindertjes niet uit de rode kool, of via de ooievaar kwamen, maar via de vagina. Uit de buik van mama. Ik gruwde bij die gedachte. Ze vertelde dat er een eitje in de buik zat, dat zich tot een kindje ontwikkelde. “Maar”, zo zei de mevrouw. “Hoe groeit dan uit dat eitje een kindje? Jullie pappa’s dachten dat ze voor spek en bonen waren meegekomen maar die komen nu aan de beurt.” De meeste vaders begonnen wat onrustig op hun stoel te schuiven, er werd wat gekucht. Want, wat ging die mevrouw allemaal over hen vertellen?
Hoe gebeurt dat nou
“Kijk”, zei de mevrouw. “Dat eitje in de buik van mama kan zich pas ontwikkelen als het bevrucht is door een zaadje. En dat gebeurt door de plasser van papa. En hoe gebeurt dat nou? Wel, pappa en mamma slapen bij elkaar in bed, en dan kan het gebeuren dat ‘s nachts de plasser van pappa in de vagina van mamma gaat en dan wordt het eitje op die manier bevrucht.”
Beetje sneaky
Het duizelde mij die avond. Maar het maakte voor mij toch ook meteen een heleboel duidelijk. Ik had al vaak gehoord hoe opgewonden vrouwen erover vertelden als ze ontdekt hadden dat ze zwanger waren. Dat wist zo’n vrouw blijkbaar niet en ze was er plots achter gekomen. Dus, zo dacht ik, die plasser van haar man was ‘s nachts plotseling zomaar in haar vagina terechtgekomen en zo was dat eitje bevrucht. Het leek mij allemaal wat sneaky. Óf het was gewoon een toevalstreffer óf een speling van het lot. Ik vroeg me nog wel af hoe zo’n klein friemeltje dan tijdens het slapen helemaal in die vagina kon komen. Die vraag werd later vanzelf beantwoord toen ik wat ouder werd en te maken kreeg met lentekriebels.