‘Schrijf nou maar eens een column uit Hollum’, zeiden mijn koorleden op het terras. We waren net met het ons koor en combo op Ameland geland. Zondag zouden we in de kerk van Hollum zingen. En nu zaten we in de lentezon op het terras van Tante An. Niet gedacht dat het met deze temperaturen nog zo lekker zou zijn in de zon. Je leeft van wat je krijgt.
We waren niet compleet naar Ameland gekomen. Ongekend veel koorleden moesten thuisblijven vanwege ziekenhuisopnamen, een ongelukkige val, griep en zo meer. Dat was verdrietig, maar we maakten er maar het beste van en stuurden kaartjes naar hen vanaf het eiland. Maar we hadden tot ons verdriet ook geen drummer meer. Ook daar probeerden we maar het beste van te maken, dus we namen het drumstel maar mee om er nog iets mee te kunnen doen op een paar momenten dat het koor het echt nodig had. Nu kan ik je zeggen dat zowel dirigent als dominee zijn in een dienst al een pittige combi is. Maar daarbij drummen is eigenlijk ondoenlijk. ‘Ach, dat is met twee stokjes. Zoveel verschilt dat niet’, zeiden sommigen nog. Yeah, right.
Toen de bus die zaterdagmorgen vroeg voorreed bij onze kerk, maakten we kennis met een gezellige buschauffeur. Een oud-maatschappelijk werker in de zorg, die ervan hield om echt met de groep mee op te trekken. Ik vertelde van ons koor en ook dat we een drummer miste. "Ik ben drummer", zei onze Teun. Dat vonden we vooral grappig met z’n allen, want ja, wat kun je nu met elkaar zonder te hebben gerepeteerd? Teun zou me in ieder geval helpen met het afstellen van het elektrische drumstel. Dat was al heel fijn.
Op zondagmorgen stapten we de zonverlichte Magnuskerk van Hollum binnen en bouwden we op. Ik gaf Teun de drumstokken en vroeg: "Test hem eens voor de geluidsman." En Teun ging los. De vroegere drummer van een rockband vond een maatje in onze bassist, die ook in rockbands speelt. Ze hielden het nog bescheiden denk ik, maar overtuigend was het. Teun zat daarna rustig achterin de kerk, terwijl het koor binnenkwam om in te zingen. Ik had één nummer waar ik nog de drums bij miste, maar wat ik onmogelijk ook kon dirigeren, wat ik een solist moest aangeven. "Teun, wil jij even kijken of je wat met dat nummer kan?" Een nummer uit een Disney-film, ‘God help the outcasts’, zal wel niet direct tot het repertoire van een rockdrummer behoren, kon ik me zo voorstellen. "Nu, of straks in de dienst?" vroeg hij verschrikt. "Ook in de dienst wat mij betreft." Het lukte, en tijdens de dienst kreeg hij van de mensen in de kerk applaus toen ik hem introduceerde: Teun, onze drumchauffeur.
Uiteindelijk heeft hij vijf nummers mee gedrumd. Twee meer nog dan we hadden doorgenomen. "Deze kun jij ook" zei ik tegen hem door de microfoon bij het laatste lied. "Oké", zei Teun, en goed luisterend naar zijn maatje Jaap de bassist deed hij dat ook.
Nee, hij blijft niet. Teun is buschauffeur en vaak weg met groepen. Als wij de Matteüs Passie zingen op Goede Vrijdag in Haarsteeg zit hij in Rome. Goede plek om dan te zitten trouwens. Verschillende koorleden probeerden hem erbij te houden, maar ik zag dat dat niet de winst zou zijn van die dag. De winst van die dag was het moment zelf, waar we in mochten geloven. De zonverlichte kerk met een geweldige akoestiek, de zangers, de bezoekers, de geluidsman, de muzikanten en ook onze drumchauffeur: het viel even allemaal op z’n plek. Het was voor mij een oefening in geloven. Geloven is zien wat je gegeven wordt en dat ontvangen. En in de mensen geloven met wie je dat mag beleven. Ook in een drummer waarmee ik nog nooit had gerepeteerd. Zo’n moment moet je niet willen vasthouden; de waarde zit in het moment zelf. En wie weet wat dat in de toekomst nog brengt. Dit was goed zo.
"Teun", zei ik op de terugweg Ïk weet niet of en wanneer we elkaar nog treffen, maar dit was goed." We voelden ons erg gezegend met elkaar, elkaar gegeven, dat weekend. Hij zal ons ook niet gauw vergeten, Teun onze drumchauffeur. Dus wie weet, moeten we maar weer eens een reisje gaan maken.
Dominee Otto Grevink is predikant voor Kaatsheuvel en de Efteling, Sprang-Capelle en Waspik vanuit De Brug, en pionier bij Zin op School in Waalwijk en bij De Plaats op Ameland. Reacties zijn welkom op ottogrevink@gmail.com.